آنچه اپرا می تواند در مورد گنج یابی بدون دستگاه به شما بیاموزد

ما راه و رسم پارسیایی را میدانیم اما اقبالمان چیز دیگری است. یاقوت حموی که مقارن با حملهٔ مغول زندگی میکرده و کتاب معجمالبلدان را چند سال پیش از این حمله تدوین کردهاست، دربارهٔ اسفراین مینویسد: «اسفرایین: شهرکی بارودار در بخشهای نیشابور، در نیمهٔ راه گرگان. او نیز در مورد نامگذاری شهر بلقیس چنین مینویسد: «شهر بلقیس نسبتاً نام نویی است که همواره به شهر اسفراین داده شدهاست و از آن در سفرنامههای اعراب هیچ یاد نشدهاست. بدون هیچ وسیله اضافه ای، اتاقکها و گنجهای تا عمق ۳۰ متر زیر زمین را به راحتی پیدا و ردگیری کنید ! به دنبال این اقدام درگیریهای گستردهای میان علویان و شافعیان در خراسان و شهرهای آن پیدا شد که در نتیجه بسیاری از مدارس و و بازارها و مساجد در آتش سوخت و عدهٔ بسیاری از شافعیان به ویژه مردم اسفراین که جملگی پیرو مذهب شافعی بودند کشته شدند. با مرگ چنگیز خان سرزمینهای مفتوحه نیز میان فرزندان او تقسیم شد حکومت ایران به جوچی رسید.

امیر ارغون خان حاکم جدید خراسان که خبر مظالم محمود شاه بر اسفراینیها را شنیده بود بر حال مردم رقت آورد و مقداری از مالیاتها را بخشید و آنهایی که به زندان گرفتار شده بودند را آزاد کرد. شاهنشاهی ساسانیان: در عهد ساسانیان یکی از شهرهای مهم و تابع نیشابور بود. در دورهٔ سلجوقیان، با به حکومت رسیدن ملکشاه سلجوقی شهرهای خراسان به ویژه نیشابور با بنیانگذاری مدارس نظامیه توسط خواجه نظامالملک به صورت یکی از مراکز پررونق علمی جهان اسلام درآمد و در این زمان شهر اسفراین هم که یکی از شهرهای نیشابور محسوب میشد از رونق و شکوفایی ویژهای برخوردار بودهاست. جشن همه ساله در کوه دماوند، آمل انجام میشود و همه ساله توسط زرتشتیان ایران در بیشتر شهرهای جهان و ایران نیز برگزار میشود. رئیس اسفراین عبدالرحمن بن علی الحاج، در قلعهٔ شهر تحسن اختیار کرد. اما دلیل دیگر نسبت دادن بلقیس به قلعهٔ اسفراین که تا حدودی منطقیتر به نظر میرسد، این است که این نام را جویندگان و قاچاقچیان عتیقه و اشیا تاریخی به دلیل گنجینهها و دفینههای فراوانی که از این محل به دست آمده به آن دادهاند. اما با توجه به عدم اشاره به نام بلقیس در متون تاریخی تا پیش از دورهٔ قاجار و از طرفی گنج و گنج یابی در عهد ناصری، مردم به علت اسرارآمیز و رازگونه بودن شهر و برج باروی مرتفع و فراوانی اشیای عتیقه و بیرون بودن ساخت چنین بنای عظیمی از دست بشر و از سویی خواندن قرآن و اشاره در آن به داستان بلقیس خاتون و حضرت سلیمان در مورد داشتن گنجینه و عمارتهای عالی و رفیع از این زمان این نام تاریخی را به این شهر نسبت دادهاند.

دولت راشدین: در اواخر دورهٔ ساسانی با ورود اسلام به ایران این شهر اسفراین نام داشته که از توابع نیشابور ذکر شده و به گفتهٔ بلاذری در کتاب فتوح البلدان در سال ۳۱ هجری قمری در زمان حکومت عثمان بن عفان به دست عبدالله بن عامر گشایش میشود که جزئیات این فتح شرح داده نشدهاست. الحاکم مؤلف تاریخ نیشابور از تعلق خاطر قباد (کواذ) ساسانی به آن یاد کرده و نوشته که قباد اسفراین را «مهرجان» خطاب میکردهاست. طی کاوشهای باستانشناسی در شهر تاریخی اسفراین آثار زیادی از قطعات کاشی بهدست آمده که نشان میدهد هنر کاشیکاری در این شهر در زمان حیات از شکوفایی و رونق بالایی برخوردار بودهاست و اصولاً از این هنر در بناهای شاخص استفاده میشدهاست. از این زمان حکومت خاندان گشنسب پایان یافت و حکومت به ساسانیان منتقل شد. موسس خورناتسی جغرافیدان ارمنی معاصر ساسانیان در معرفی قلمرو جغرافیای ساسانیان مینویسد سرزمین ایران در دورهٔ ساسانی به چهار کوست (ناحیه) تقسیم میشد؛ خراسان یکی از این کوستها بود که بیست شش ایالات داشت. غزنویان:با آغاز دوران حکومت غزنویان، باز هم رجال و سیاستمداران اسفراینی، در دربار حکومتی نفوذ کردند و سرآمد این شخصیتها، ابوالعباس فضل بن علی اسفراینی و دیگری ابوالعباس فضل بن احمد اسفراینی وزیر باتدبیر سلطان محمود غزنوی بود.

از شخصیتهای مهم دیگر که در دورهٔ غزنویان سخن به میان آمد ابوالعباس فضل بن علی اسفراینی است. ۳۸۶. اختلاف میان ملک بهاالدین و محمود شاه سبزواری حاکم سبزوار که از وابستگان شرفالدین وزیر جنتیمور بود، شرفالدین محمود شاه را برای به دست آوردن مالیات اجباری به اسفراین، جوین، جاجرم و جوربد و آنچه به ملک بهاالدین صعلوک تعلق داشت فرستاد. در این سال سلطان محمد خوارزمشاه پس از سلطه بر هرات، حسین ابن خرمیل نایبالحکومه غوریان را که در شهر هرات به خوارزمشاهیان پیوسته بود، برای گشایش اسفراین به جانب این شهر روانه کرد، ابن خرمیل در صفر ۶۰۳ ه.ق به اسفراین رسید. اسفراین در دوره ایلخانیان مغول به رغم صدمات جبرانناپذیری که دیده بود به خاطر قرارگرفتن در مسیر راههای تجاری دوباره رونق گرفت و شکوفا شد و به صورت یکی از ۱۸۲ ایالاتی که توسط خانها اداره میشد درآمد؛ و برای اولین بار از این زمان در اسفراین شاهد ضرابخانه میباشیم.